„Dziedzictwo sugestywne, emocjonalne, wydaje się być zamknięte w energii pociągnięć pędzla, które składają się na to dzieło, w energii, która jest w stanie wyrazić antonomastyczne milczenie kamienia; nieodwracalne poszukiwanie tożsamości odmiennej, również w świetle zmian naturalnych, zdającej się na tysiącletnie dziedzictwo jakie cechuje nasze czasy. Kim jesteśmy dziś? Co sztuka jest w stanie przekazać, zmienić, przekształcić? Elżbieta Anna Sadkowski porusza się w przestrzeni poprzecznej, wielokierunkowej, będącej w stanie połączyć w sobie najróżniejsze wizje i działania, budując, w sposób metaforyczny, za pomocą tego „kamienia”, któremu daje głos, niewypowiedziany łuk kulturowy, pewien typ fresku, intymnego, a jednocześnie uniwersalnego. To, co nas otacza, natura, jej pierwotna istota, wyczuwalna w kamieniu oraz w wodzie obleka się w znaczenie symboliczne, które, mimo że nie rozpoznawalne uciekając się do definitywnej imitatio, nie stanowi odrębnego monologu, ale wręcz przeciwnie, pewien rygorystyczny dialog, który z powierzchni malarskiej, z przestrzeni nierealnej obrazu, dociera aż do zmysłowego świata użytkowego. To, co wydaje się nieprzerwanym przepływem, zdolnym drążyć w kamieniu, zdolnym nadać mu kształt przez tysiące łat, zostaje skrystalizowane przez polską artystkę i przeistoczone w chwilę, która zdaje się uwalniać pustkę nagromadzoną przez wieki.” Galleria Farini Concept, Bolonia 2016